yetim duyguların ahşap kirişleri
mavi, sarı ve biraz kahverengi
sinmiş ifadesine
nostaljik pencerenin.
Unutmayın.
Devlerle savaşırken
bilincimi kaybettim.
koskoca kırk yılı vardır
“vakit yetmiyor” diyenlerin.
boşverin.
tuğlalar arasında
kokuşmuş emekler görünmüş
kazandım diyenler kaybetmiş,
zamanının gümüş zırhlı şövalyelerine.
“zamana uymayan, kahraman…”
ne de güzel denildi.
İşte Kahraman,
Zamana uymayan!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder